Kırmızıya Düşmandım Şiiri - Sıdıka Emek

KIRMIZIYA DÜŞMANDIM

Çok geceler düşündüm inceden inceye
Nerde hata yaptım ben niçin niye
Sorguladım kendimi sürekli
Sanki herkesden yürekli
Kendimi sandım demir bilekli
Aldım sırtıma bütün yükü
Hayat da giydirdi sırtıma yeşil kürkü
Yaşadıklarımdan ben mi sorumluydum
Yoksa dünyaya getirenler mi?
Düşündüm durdum.
Benim böyle olmamı isterler mi?
İstemezlerdi elbet
Kimseyi suçlamıyorum asla
Sadece;
Kafamdaki düşünceler oldu şerbet!
Kim evladının kaderini belirler!
Bu zamanda yaşamak zaten zor ki!
Böyle düşününce yüreğim biraz serinler
Hal böyle olunca kimi kime şikayet etsem ki!
Güleceğim yerde ağladım an be an
Aç kalıp açıkta kaldığım an
Öfke kustum çoğu zaman
Ağladıkça gözlerimden kan geldi kan
Kimi ağlar kimi yaşar güllük gülistan
Konuşsam kimse susturamazdı aslında
Ağladıkça dağlar dayanmazdı karşımda
Dile gelirdi de tüm evren
Konuşurdu benim yerime
Gem vurdum kendime
Konuşmadım hep sustum
Aslında kendime ederdim sitem
Bütün duvarları kana boyardı öfkem.!
Ve ben
Kırmızıya düşmandım.!

sıdıka emek