İLK ZAMANLAR
Seni gördüğüm o günden beri adını aşk’la birlikte anıyorum.Gerçi öyle ne görüşecek çok bir zamamız oldu ne de sevgiyi konuşacak doğru dürüst bir kelimemiz ama tüm bunlara rağmen dışarı çıktığımda aşkla yaralanmış bir yüzüm vardı. Şimdi ise adını koyamadığım ama senden yana olan bir sürü duygunun hücumuna uğramış durumdayım,sonsuz bir mutluluk,muhteşem bir keyif veriyorsun seni her düşündüğümde Ne ileri gidebiliyorum nede geri, öyleki bir yanım içinde sevgi,şefkat,merhamet,saygı olan duygularla sana aşık olup seni severken diğer yanım, seni görebilmek adına iyimser hayaller kuruyor.Aslında bir daha karşılaşıp seni görmek cesareti yok bende seni içime atıp öyle munis ve öyle meftun yürekle sevmek istiyorum.Kalkıp ta bir anne gibi seni yüreğime bastırıp bütün kötülüklerden korurcasına sevmek ise yalnızca bir umud olarak kalacak,belki benim bu şekilde sana bağlanmamı yadırgayabilirsin ve hatta biraz yapmacık,uçukta görebilirsin ama ne yalan söyleyeyim ben o ilk kısacık muhabbetten sonra unutamadım seni; gözlerinin karasını, yüreğinin yumuşaklığını, gülüşünü ve hiç kimseye benzetemediğim yüzünün güzelliğini....Ama lütfen ne olursun kızma bana benim derdim kendimle inan, sana bir zararım dokunmaz belkide sen şu anda o masanın üzerinde resmi olan duran dünyü tatlısı kızını severken ben senin adına,senin iyiliğini isteyen günler adına dua ediyorum.Ne belli belkide sevgide ulaşmak istediğim nokta bu olsa gerek.Sevdiğinin iyimser duygular içinde barınması için yürekten, yaradana hiç kimse bilmeden ve yine hiç kimse duymadan sessizce uluşabilmek...
Dedim ya hergün bir parçanı düşünüyor sonrada oturup o parçaları birleştirerek gelecek mutlu günler adına iyimser hayaller kuruyorum.Tıpkı bir şiir gibi yani sana vermek istediğim şiir tadında bir hayat,Gerçi sen ve ben evliyiz o yüzden kalkıpta senden seni isteyemem ama bir şey yapabilirim oda en azından hergün yeni bir güne başladığında hep güzel şeylerle karşılaşabilmen için dua ederim.
Bugünden sonra yine günler geçecek, seni göremediğim günlere bir yeni gün eklenecek yeni doğan bebekler büyüyecek,insanlar yaşlanacak kimisi evlenip mutlu olmanın yollarını ararken kimileride sevdiğini kaybedip hüzüne volta atacak,Ölüm en sevdiğimizi yanımızdan alıp yanaklarımıza gözyaşı süzdüdürüp tüm acımasızlığıyla bizi hayata teslim ederken ayrılık, bizi yüreğimizden vuracak ve belkide çoçukken dalıp gittiğimiz gibi gideceğiz bir hayırsızın hoyrat dolu bakışlarına Ama ben evet ben, hep o eksik yaralı ve sevecen halımle sizin yaşadığınız bu şehirde yaşayarak soluyacağım evrene bıraktığınız havayı ve bazende sizi bir şarkı gibi dilime dolayıp niaheventi yakalayacğım ve belkide kimbilir yüzünde ve yüreğinde yeni öyküler bulacağım. Seni bulmam ve kaybetmem aynı zaman dilimi içerisinde keşke ikimizde ikimizim birbirimizi sevebileceği zamanda yaşam
Arman DenizKayıt Tarihi : 29.12.2006 21:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Arman Deniz](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/29/kirmizinin-tutsakligi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!