Kırmızının Ardındaki Siyah Karası

Düşleri yosun tutmuş bir yalnızlıktı.
Hevesi kursağında kalan bir ömrün,
Son demlerini içiyordu.
Kana kana/yarası kanarcasına.

Yılların yorgunluğu ,al yanaklarına karalar bağlatmıştı.
Ömrü muradına eremeden ,terk etmişti.
Karanlık gecelerin avazı olmuştu sesi.
Düşleri bir yavrunun ezgisi
Gözleri geleceğin sessizliğiydi.

Kar yağan sokakları aralamış,
Kırmızının en alına bürünmüştü yüzü.
Yarası derin, sancısı boldu.
Yüreği yaralı, bahtı sancılıydı.

Kırmızılı kadın koymuşlar adını,
Sorsanız o da bilmezdi adını.
Vurulmuştu en alından, yüreğinden.
Umudunu kırmızıya bürümüş,
Sinesine çekiyordu gidenin karanlığını.

Bel bağlamış yıllara,
Yıllardan ona kalan karalara.
Ömrü gezmekle bitmiş sokaklarda,
İsmi kalmış akıllarda,
Kırmızılı kadın hep aklımda.

Konya'da yaşayan Kırmızılı Kadın -Sultan Hanım'a ithafen.