Kırmızılıklar Şiiri - Gencay Coşkun

Kalbin kalbe bakarken utanmasıydı
Yürek deviren kırmızılıklar
Ellerimden süzülüp giden
Bir kasım rüzgarıydı
Bu kırmızılıklar bu mevsime ait değildi
Bir baharı ararken
Sonbaharın tam koynuna düşmüştü
Çekip kurtaranı yoktu
Sarının koynunda yer turuncu olacaktı
Az kalsın
Korkup kaçmasaydı
Neden celallenmişti ki
Neden kaçmıştı
Mevsimde,zamanda yanlış olabilirdi
Ama yüreğe saplanan kırmızılık
Ancak ölümle biterdi
Kırmızı bir düştü
İnsanın içini kıpır kıpır yapan

Bir uzak yol yürüyüşünde
Kesilen soluktu
İmkansızlığın ayak sesinde
Hayaller kururdu
Tüm kırmızılar gül kurusuna dönerdi
Ama asla özünü kaybetmezdi
İstersen gerçekten
Özün asla kaybolmazdı
Gözün takılırdı ister istemez
Umutların püsküllü halayına
Çekip alırlardı yanına
Hiç gitmek istemezdin dünyaya
Gülden, rüyadan arta kalan ne varsa
Gerçeğe dönüşür
Alabileceği en güzel kırmızıyı boyarlardı
En sevimli karelerinde
Hiçbir kötü niyetli siyah tutunamazdı yanında
Enine boyuna düşünsen
Çıkamazsın doğru diye yutturulan
Düpedüz aldatmaca olan bulmacanın içinden
Yağmurların getirdiği yollar
Tez kaybolurdu
Buldun buldun zamanı
Yoksa kaçırdın

Kapalı bir kutuydu kırmızı
Açılanca bakardı
Bir düş kırmızı
Bir kabus siyahtı
Yumuşak, hafif bir temastı
Doğmadan daha
Niceleri gömülürdü içlere

En içteki kırmızılıklar
Hayatın kırıklıklarında
Hiçbir zaman solmazdı
Ona teslimdi hayat
Demirlerin ucunda
Ancak beyazla kardeştik
Ay yıldızlı akşamlarda