Kırmızı Yuva Şiiri - Hatice Saadet Şerbetçi

Acı yakarışlar kapladı geceyi.
Kapkaranlık gökyüzünü,
Kıpkırmızı gölgeler sardı.
Hani nerede nerede?
Ağlıyor vatanım, yurdum.
Hani yurt dediğimiz, insanlar değildi.
Benim yurdum, bana yuva açan ormanımdı.
Ey insanoğlu! Sen akıttın sâbi gözyaşları.
Bilmezsin yarın hesaptaki yaşları.
Kaçıncı görsel şölendi izlediğin?
Parti ışıkları içerisinde, boğuldunuz.
Boğuldunuz ve boğdunuz.
Can verdi yuvam, kıpkırmızı ahu.
Pekâlâ, şimdi kim tutar sizi?.
Lakin, üzülmeyin atalar!
Altın kaplı sarayımızda zenginiz,
Zengin ve eşit (!)
Üzülmeyin Ey Osmanlı,
Sizin verdiğiniz adalet devam ediyor (!)
Topraklarımıza her geçen gün, Türkler doğuyor.
Afganlar, Suriyeliler ve Iraklar bizden uzakta.
Kendi yuvamız bize bahçe, tuzakta.