Kırmızı Yağmurlar Şiiri - Mustafa Holoğlu

denizin uyku zamanında
bakirliğinde kumların
çiğ tanığı yaprakların geceye isyanında
ve gençliğimin ilkbaharında tanıdım seni
adını öğrettim rüzgarlara
beklenmedik bir zamanda
alevlenen gözlerin yangınında tutuştuk
kırmızı yağmurlarda evlenirim dedin bana
seninle kırmızı yağmurlarda evlenirim
ve yıldızları taç yaparım başına
dün gece karanlığın içinde aya baktım
yıldızlara
alacasında sabahın güneşi içtim
adını unutmayan rüzgarları dinledim sahilde
ve hep seni sayıklayan dalgaları

düşlerimi uyuttum hüzzam şarkılarda
şimdi yaprakların döküldüğü
acıların güldüğü
kırmızı yağmurların kedere yenik düştüğü günlerdeyim
kırık sevinçleri
buruk tutkuları
ak saçların hatırına geçmişe bıraktım
içimde hangi saz hangi telden çalıyor bilemiyorum
rüyalarımda renklerin isimsizliği var
ve bir çarpıntı değil artık sevgilerim
şairin bir bahar akşamında hiç değilim
gel desen de gelemem denen yerdeyim şimdi
seni toprağım kadar sevsemde
mezarıma dek taşısam da yüreğim de
gelemem

bu gece beni düşün sen de
bana ilk gün söz verdiğin o yerde
kırmızı yağmurların altında
yıldızlardan bir taçla
hazin vedaların bulutunda bul beni
kırmızı yağmurların tam altında
kırmızı yağmurların tam altında.