Kırmızı ve Mavi Şiiri - Kadir Bıyıklı

İnce bir dalın en ucunda sallanabilmek düşlerimdir
Ve yaşadığımdır düşmek ihtimalleri
Kuş olabilmek birincisi,
İkincisi kurşun gibi ağırlaşabilme kaçınılmazlığıdır
Çökelti hallerimin uçları,
Sivri keskin bir bıçakla yontulmuş kalem benzerliğimde
Çizgiler kelimeler karalamalar,
Koca bir sessizlik
Kendini duyan çığlıklar
Örtülerimdir kapı eşiği soğuklarında
Büzülmüş kediler gibi yalvaran bakışlarım
Yüreğine kabulümü bekler, eski alışkanlık işte
Açsana… Misafirde olsam yeter!
Kayda geçmiş zamanları eşeliyorum akıl defterimde
Çok ve o kadar acımasız geri dönüşlerden manzaralar
Renkler,
Kırmızı ve mavi sadece
Ağaçsız güneşsiz
Perdesiz penceresiz
Maceraperest benlerim el sallıyor gölgene takılmış gölgemle
Dursana… Biraz soluklanayım yeter!
Yakın olabilmenin erincini
İhtiyar bir ağacın dallarına bağladığım dilek kurdelesine duyurayım
Soluk rengine değer,
Üzerinden silindir gibi ezip geçen zaman olsa da
Umut maviye döner bir an
Kırmızı damara… Anlasana
İhtimallerim arasındadır eğer önemliyse son seçenek bu
Dal kırılmadan ellerini tutabilmek… Davransana
Ancak dudaklarının kenarındaki ince bir tebessüm öldürür beni
Boşunalığı vurgulayan
Gözlerim açık kalır işte
Mavi geceye karışır kırmızı toprağa
Zaman kar gibi düşer…Donmuş bir çift kanat olur daldakiler!