Kırmızı ve Ak Şiiri - Ahmet Beyoğlu

Gül kırmızı, zemin ak
Vakit şimdi Mehmedim
Önce vatan, sonra duvak...

Biliyorum,
Komşu kızı Güllü’den ayrılmak zor olacak
Hele yüreği şefkat kokan, elleri toprak kokan Anacağızın...
Gösterme gözyaşlarını onlara
Biliyorsun ana kucak, yâr kucak
Ama askerlik ocak.

Unutma seni nasıl er yaptıklarını
“En büyük asker” yaptıklarını
Davulcu Memi’yi, Kasap Veli’yi
Acı zurna çalan Yanık Ali'yi
Otobüs terminali nasıl da, hınca hınçtı
Çınlar halen kulaklarımda
Zaman hiçbir şeyi eskitemedi Mehmedim.

Mehmedim sen hep şarka aşıktın,
Vuslat bu, er olarak Güneydoğu’ya çıktın
Artık üniforma sana damatlık
Sırtında mavzerin belki milatlık
Mataranı almadan yolunu tutma
Yar mendili sağ cebinde unutma! ..

Döşek mevzi, menzil sınır ötesi
Kalpler çarpar, zorlanır ten kafesi
Yürekte şehitlik yoktur ötesi
Mehmedim doğuştan er oğlu erdir
Anasın duası gözünde ferdir.

Ey yiğidim şahlanmanın vaktidir,
Kükreyişin düşman ödü eritir.
Yar saçından bir tutam mendilinde
Allah! ... Allah! ... nidaları dilinde
Gül kurusu bir akşamın vaktinde
Mehmetçiğim susma, sana ne oldu?
Kahpe kurşun nasıl yüreğin buldu?
Sımsıcak bedenin şimdi soğuyor
Bir Mehmet ölüyor binler doğuyor
Bu, toprağa verilen kaçıncı candır?
Ana ağlar, yâr çırpınır, ne hazin andır...

Ey yiğidim adın tarihe geçti.
Can verirken yüzün ne de güleçti.

Muştu sana ey göklerin çocuğu
Kefeninde yârdan nazar boncuğu

Tabutunu örtüyor asil bayrak
Şimdi artık fon kırmızı, hilâl ak

29.04.1995