Kırmızı Vazo Şiiri - Servet Bardak

Bu gün çarşı pazar dolaşırken.
Gözlerime ilişti,
kırmızı bir vazo, Sen geldin aklıma yine.
Gözlerimden yaşlar aktı .
Yüreğimde bir acı hisi ile,
kocaman bir offf çektim.
Başlangıcı tatlı başlayan
bir dostlugun,kör olası yokluğun verdiği çaresizlik
.Ve şöhret olma yolundaki isteklerin
Ve kötü insanların,
kocağında son bulan pişmanlıklar.
Çare olmadı hiç bir yaraya
Ne desem ki bilmiyorum.
Ben bakmaya kıymazken
Sen, masadan, masaya
Dolaşıp duruyordun.
Bazen insan olmaktan’
bile utanıyor insan.
Ve bir taraftanda da
saf saf aşk naraları atıp,
Kendi kendine.Gelin güvey olan.
Şiirler yazıp Aşkını haykıran Zavalı Aşık.
Bekliyordu, ask’ını büyük bi umutla
Kimse silmiyordu,
gözümde ki, akan yaşları.
Çünkü her şey para olmuştu.
kim fark edebilirdiki onu,
para hırsı icin satılmıştı Coktan.
Herkes bir sey kapma’nın peşinde idi.
Yani alan mumnun satan memnundu.
Satan gibi.
Aşık ise Alacağı, temiz aşkı, düşünerek
bulamıyordu. Bir türlü .
ama yine bir umut vardı içinde
Onun için destanlar yazıp, düşündüğü aşkı’nın
döneceğini bekliyordu. belki de.
Sonra aylar yıllar derken,
ne bir haber, ne bir mektup vardı,
sevdiğinden.
Bir bir gün.yene
Dükanları, bir bir dolaşırken, Çarşı pazarda,
O kırmızı vazo gözlerime ilişti
ve sen geldin aklına, yine sen.
Hüzünler yeşerip, bir bir düşüyordu
yureğine.
Bir süre uzaklarda,
takipe durdu.
Belki pişman olurda hani
döner diye.
Yolunu bekliyordu gözleye gözleye.
Nerde bile bilirdi ki.
O kırmızı renkli vazo,
Ona olacak her gün çile.
Ne söylerse boş herşey nafile

5.11.2017
Servet BARDAK