Kırmızı Tramvay Şiiri - Emrah Ceylan

Tarihti,
Şehrin kalbinde, geçmişe tanıklık etmişti,
Şehir, kalp krizleri geçirse de..
O, kısa ama mânidar yolculuğuna
Devam ediyordu, hayatın hızına inat..

Kırmızıydı,
Aşık olduğun birini ilk gördüğünde;
Hep onunla hatırladığın 'elbise' gibi heyecan verirdi.
İlk gördüğümde üzerinde o renk vardı,
Uzun bir süre görmezsem özlerdim..

İstiklal'di,
Geçtiği caddenin adını almıştı sanki,
Kıskanırdı özgürlüğünü herkes.
Sabahtan akşama kadar gezer dururdu,
Umarsızca öpüştüğü raylarda..

Sus'tu,
Hiç konuşmazdı;
Selamını da esirgemezdi Beyoğlu Kestanecisi'nden.
Önüne çıkanlara ara sıra bağırdığı olurdu,
Hafif bir siren sesiyle,

Haylazdı,
Sokak çocuklarıyla bile oynar,
Her defasında onlardan kaçmayı başarırdı.
Onları ebeleyip,
Yukarıdan aşağıya kaçıp dururdu

Mutluluğu arkasından sürükleyerek...