Kırmızı (şiir) Şiiri - Samet Kalabak

KIRMIZI (ŞİİR)

Kaç şiir sürdüysem yaralarıma, geçmedi hâlâ…
Göğsümde bir kırmızı, kıpkırmızı,
Pıhtı atıyor kalbime,
Kalbime yüksek dozda sen gerek.
Sendeleyerek yürümek beni öldürecek!
Seni, sen durdurur ancak sen akan bu yaradan.
Parmak uçlarıma bulanmış bir kırmızı,
Sen!
Acıdır kırmızı,
Yakar kırmızı,
Ama bir o kadar da çok hoş durur üzerinde,
Dudaklarında kırmızı…

Kaç kırmızıya bürünmüş geceler bıraktım sana,
Hepsi hâlâ asılı durur aklımda.
Kızmamalısın,
Darılmamalısın,
Her ne yaşadıysak,
Tüm güzellikleriyle,
Yüzünde küçük bir tebessümle beni güzel hatırlamalısın.
Kırmızı gül yaprakları üzerinde ettiğimiz danslar dönüp durur gözümün önünde hâlâ.
Bir Fransız müziği eşlik ederken ruhumuzun inceliğine,
Dudakların bir lâl, her öpüşte yudum yudum sarhoş ettiğin bir şiirdin sen.
Aşkbaz sevişmelerimiz gövdemi şaha kaldırırdı masumiyetin dehşet bir ihtirasa dönüştüğü anlarda.

Madem gideceğin vardı, dosdoğru, bembeyaz gitseydin ya be güzelim! Şiirlerden ne istedin haa! Kaç şiire bulaştırdıysan izini hepsi ağır yaralı! Bak, şairin elleri de silemedi. Kimseler silemedi.
Bırak saklambaç oynamayı, şiir dersem çık, gel, sarıl yaralarıma! Gelemiyorsan söyle, hangi şiirde saklı nefesin?
Kaç şiir sürdüysem yaralarıma, geçmedi hâlâ…
Kaç şiir sürdüysem yaralarıma geçmedi.
Hâlâ…

Samet KALABAK

13.04.2014 - 03.45