Kırmızı Sevda Şiiri - Uğur Yanık

Kuruyan yapraklarını ezip geçmişken acuze sonbaharların,
Baharları düşürmüşken avuçlarımdan apansızca,
Işıklarına zincir vurup teslim almışken yokluğuna doğan bütün güneşleri,
Ah isimsiz esaretim benim;
Süzülüp gitmiş bende bıraktığın kırmızı sevda...
Özlemiştim gülüşümü sobeleyişini,
Özlemiştim galiba seni...

Çaresizliğini unutmuşken katili olduğum müsvette kağıtların,
Sensizliği bile yitirmişken dünümün el değmemiş beyazında pervasızca,
Hatıranı dahi biriktirmişken sol yanımın bıçak girmez kumbarasında.
Ah belirsiz yarınım benim;
Çırpınıp gitmiş bende bıraktığın kırmızı sevda...
Özlemiştim ömrümü müjdeleyişini,
Özlemiştim galiba seni...

Beyazdı o masum gözlerin,
Beyazdı bütün tebessümlerin,
Beyazdı gökkuşağı uğruna bir uçtan diğer bir uca.
Ama kırmızıydı yokluğun,
Kırmızıydı sensizlik,
Ve kırmızıydı bana kalan.
Beyazına iyi bak olurmu kırmızı sevda...

9 KaSım 2010 | GöKyüZü