Kırmızı Sandalye Şiiri - Ebru Temizkan

Kırmızı sandalye özlüyor seni
Varlığını sıcaklığını,
Masanın sol köşesi özlüyor seni
Kol altlığın,hokkan, kültabağın,su tasın,
Sözlüklerin, atlasın, bulmacaların özlüyor seni
Gözlüğün,kalemlerin,tespihin.
Çakın özlüyor seni,tuzluğun, biberlerin,
Hepsi özlüyor seni, yalnız.
Artık kırmızı sandalyene oturan yok,
Kimse masanın sol tarafını istemiyor.
Kol altlığın,hokkan, kültabağın,su tasın kalktı.
Sözlüklerini,atlasını kimse kullanmıyor,
Çakınla kimse bir şey soymuyor,kesmiyor
Tuzluğun, biberlerin yok artık
Hepsi mazide kaldı anı olarak
Tatlı birer hatıra
Ama seni bilenler onlarla anıyor
Ve her gördüklerinde ağlıyorlar.
Kimse artık KIRMIZI SANDALYE’ de oturmuyor.