Kırmızı Rujlu Kız Şiiri - Onur Mecit

Zamanın içinde kaybettiğim kız,
İçimde sakladığım özlemim,
Sonunda o kan akşamları durdurdun,
Kolay mıydı sensiz kan uykular.
Kendimi unuttuğum o an geldin,
Bir elçi gibi uyanışı simgeledin,
Bir kiraz ağacının altında,
Saklanırken gerçeklerden,
Elimden tutup,
Karların üstünde tekrar dansa başladık,
Donmuş suların üstünde,
Hissediyor musun tekrar?
O serin rüzgarlar eserken,
Yüzündeki hafif soğuğu,
Gülmekten kızarmış yanaklarındaki o hissi..
Dinle,
Duyuyor musun tekrar,
Güneşin batışını izlerken ki gülüşmeleri.
Hatırlıyor musun?
Uyukladığımız yerlerdeki mutluluğu,
Elimi sıkı sıkıya tuttuğun yerlerdeki mutluluğu,
Uzak sevmelere katlanamadığın o mutluluk,
Altın çağımız yeniden başlıyor güzel kız,
İnsanların gözlerini alan,
Kıskandıran o altın çağ,
Altın çağ geliyor güzel kız,
Hatıraların kırıntılarını sararak geliyor.
Gözlerindeki o parlak gün ışığını görebiliyorum,
Tekrar hayata döndürdün beni,
Boğulan o anılarımı kurtardın,
Ve tekrar görüyorum gerçeğin rengini,
Teşekkürler kırmızı rujlu güzel kız,
Beni bu ıssız araziden kurtardın,
İşte şimdi hayattan tat alıyorum.