Kırmızı Ruj Şiiri - Dağlar Özügüç

O uzun saçlı kara gözlü kızın adı leyla
Hayrandım ona utanır yüzüne bakamazdım
Konuşamaz öylece kala kalırdım yanında
Avuçlarımın içi terler dokunamazdım
Bana göre bu yaşadıklarım tek taraflı sevda
Bir bakışına bir gülüşüne gönül verdim
Saatlerce onu bekledim sokağın başında
Çoğu zaman fark etmedi geçti gitti arkadaşlarıyla

Hayali bile heyecanlandırır uyutmazdı
Hiç nasip olmadı o incecik beyaz elleri bana
Bir kere bile dokunamadım hep içimde kaldı
Parfümünün kokusunu alınca gizlice
Bütün vücudum arzu ile dolardı
Bir de kırmızı ruj sürdü mü dudaklarına
Dişleri gülün ortasına düşmüş yağmur damlası gibi parlardı
Kaç kere yapışmak istemişimdir dudaklarına

Yıllar sonra bir alışveriş merkezinde rastladım ona
Yine çok güzel ve alımlıydı belki biraz kilo almıştı
Elbise bakıyordu güzel vücuduna
Rahatça seyrettim onu beni tanımamıştı
Beğendiklerini giydi geçti aynanın karşısına
Her şey ona çok yakışmıştı
Ama bir şeyler noksandı.Atıldım çıktım karşısına
Beklemiyordu.Çok şaşırmıştı
Kırmızı ruj sürer misin dudaklarına?
Diyince irkildi bakışları dikleşti
Tanıyınca döndük beni gömdüğü hatıralarına
Yıllarca oda beni sevmiş, beklemişti
Salak şimdi mi çıkabildin karşıma?
Dedi ve döndü arkasına bakamadan gitti