Kırmızı Ruganlarım Şiiri - Gülşah Başol

Dört yaşında çocuğum kıt sat aklım eriyor
Bayramlıklar alınmış, eve huzur veriyor...

Saçlarıma kondurmuş annem uğurböceği
Avucuma saklanmış al al kına çiçeği

Hiç geçmedi sonradan benim kırmızı sevdam
Belli ki tutulmuştum kırmızı ruganlardan

Babam alıp getirdi, hazırdı Arefeden
Çıkmadı bile eşi, siyah beyaz TV'den

"Dene" diyorken annem süzüyordu sabırla,
"Değişir sıkıyorsa, baban bayramdan sonra"

Ne büyük bir sevinçti, giydiğim an bağlandım
Mümkünü yok veremem katiyetle anladım...

Bayram o an gelmişti aslında bizim eve,
Çığlığımdan inlemiş olmalı mahalle de

Kızıl şallı gelincik yastığımın dibinde,
Karbeyazı pomponlu çoraplarım içinde...

Kalbim ağzıma geldi, baktığım an cicime
Pek de güzel olmuştu ters giydiğim de bile...

Gelmiyormuş sabahlar, öğrenmiştim o zaman
Kırmızı ruganları beklediğim heyecan...

Canım çok yanıyordu on dakika yürüsem
Şikayet edemezdim, çıkarırlar söylesem...

Vurdukça ayağımı ezildi topuklarım,
Yine de o bayramı hep güzel hatırlarım...

Kırmızı ruganlarım yaz gelince olmadı
Ayaklarıma mahcup, gözümden ırak kaldı...