Kırmızı Plaka Şiiri - Devrim Dokdere

Bizim kent-den geçti;
Kırmızı plakalı,
İçinde beyaz yüzlü adam taşıyan
Siyah renkli,kodaman malı,
Alman yapımı mersedes.

Ne ışık umrundaydı
Nede yaya hakları,
Süratle giderken,
Az ilerde kolunu çıkardı dışarı
Şu beyaz yüzlü ihtiyar adam,
Elini salladı, bizim fakirhaneye doğru.

Yaklaşırken devlet okuluna,
Mavi önlüklü çoçuklar,selama durdu,
Dışarda kar beyazı soguk,
O gün kırmızı yüzlüydü çoğu
Birtek arabadaki,
-Ve kardı beyaz olan

Mahalle komşumuz attı kendini yola,
Elinde küçük bir kağırtla,
Bakmadan gözünün yaşına,
Sürdüler, yolun ıslak kaldırımına.

Onun için ayyaş çocuklar;
-ki mahallemizin delikanlıları
Daha dogrusu işsizler ordusu,
Yuhaladılar ihdiyar adamı,
Eli joplu gençler’de vardı orada
Yıkadılar taazzikli suyla.
Aldırmadan gökyüzü ayazına.

Kırmızı plakalı adamın
Umurunda değildi tüm bunlar,
-Ama sonunda varmıştı sarayına
Memleketlimiz olsada
Şu ilerdeki baba ocağına,
Villadan muhteşem konağına..