Kırmızı Pelerin Şiiri - Özdemir Aydın 2

Akşam güneşi denizle gülüşürken
Şimdi seni uykulu mahmur gözlerinden öpmek vardı...

....ve kırmızı pelerinler içine saklamak
O buğday rengi tenini...

Öpsem boynundan eylüle bahar gelir
Dudaklarında nar taneleri erirdi...

Saçlarına dokunmak vardı,
poyrazın ormanı sarmalaması gibi
Parmaklarımla zülüflerine papatya ekmek
Utangaç gözlerle gülümserken koynumda...

Konarken ılık sevdamın dallarına
Ateşten bile harlı sinemde uyurken
Yayla kuşlarıyla düşlere dalarken
Biri güle, biri bülbüle benzerdi...

Bir selamın asılı evin kıble duvarında
Ve bir sözcük, adı sevgi, yıkılır kollarımda
Yürek kapına bıraktım avuçlarımda kalanı
Günah rengi kızıl bir gül...

Bilmem yazar mıyım bir daha
Bir mana arar mıyım kalemin özünde aslıma
İbret olur mu bu yanış Mecnun'la, Ferhat'a
Hiç böyle seven oldu mu bir kadını böyle zamanda...

Bir çiçek büyüttüm şiir şiir
.....Ve bir kadın sevdim beste beste...