Kırmızı Patikler Şiiri - Tayfun Karakaş

Senin kırmızı patiklerin vardı. Onların hayaliyle yaşar, rüyalarında onları dokurdun.
Bir veya iki çocuğun olacaktı senin. Patiklerini sen örecektin beni beklerken. Ben hep
erkenden senin öpücüğünle uyanacak ve senin ellerinle benim için hazırladığın çayı
içecek ve kahvaltımı yapacaktım.
Sen beni yine kapıdan öperek uğurlayacaktın.
Ve ben her gidişimde seni seviyorum diyecektim. Beni gündüzleri iş yerimden birkaç
kere arayacaktın. Biraz birkaç laf edip kapatacaktın. Ben iş çıkışı her gün bir karanfil
alıp hemencecik gelecektim eve. Sen uzun bir gece elbisesi giymiş olacaktın ve her
zaman güler yüzle karşılayacaktın beni. Sofra hazırlanmış olacak, seninle baş başa
yemek yiyecektik ve uzun uzun sohbet edecektik. Slov şarkılar dinleyecek, mum
ışığında saatlerce dans edecektik. Saatler gece yarısını geçtikten sonra usulca odamıza
çekilip saatlerce sevişecektik. Sen en çok beni, ben her şeyden çok seni sevecektim.
Yağmurlu günlerde ıslanmak için dışarı çıkacaktık, el ele tutuşup saatlerce gezecektik.
Belki dışarıda yiyecektik yemeğimizi.
Senin kırmızı patiklerin vardı çocukların için ördüğün. Benim yerim bir müddetlikti
yanında çünkü çocukların olunca onları sevecektin, onlarla ilgilenecektin. Gerekirse
işlerini bırakıp evine çekilecektin.
Kırmızı patiklerin vardı senin. Onları hayalinde dokur ve onların hayaliyle pespembe
bakardın dünyaya. Bazen benim yanımda olduğunu unutur benle ilgilenmek yerine
hayal kurardın. Ne yaparsam yapayım kırmızı patiklerini bırakmazdın bir kenara. Zaten
uzaklaşmam ve senden soğumam da o anlarda başlamıştı.
Hani o dizine uzanan, o kocaman adam var ya; o hiç büyümemişti ve sevgisizdi. O
kocaman adamın içinde ezilen, burkulan ve sevgiye ihtiyacı olan kocaman bir kalbi
vardı. Oysa zaman ve sevgi verseydin her şey daha bir başka olacaktı. O koca adama
sahiptin oysa; gözleri, elleri, dudakları ve bütün bedeni senindi. O bazen sana yaslanarak
ağlamaya çalışan adam var ya o aslında küçücük bir çocuktu, büyümemişti ve bir müddet
daha büyümeyecekti. Senin kırmızı patiklerin vardı oysa çocukların için dokuduğun.
İzin versen, anlasan belki o adam giyecekti o kırmızı patikleri.
Ve bir gün o koca adam anladı her şeyi, büyüyemeyeceğini de... Anladı ki koca adam
Mutluluk bir oyundu ve anladı her şeyin bitmesi gerektiğini... Ve anladı neden seviyorum
diyemediğini... Ve her şey başladığından daha erken bitti.
Ve kırmızı patikler hala cebinde ve senin hayallerinin ve ismin silindi yüreğinde.
O kırmızı patikler hala cebinde...

Unutmadan o koca adam hala yalnız ve hala büyümedi...
Koca adam ve cebinde bir türlü anlayamadığı KIRMIZI PATİKLER...