Mutlu bir çocuktum ben.
Çok oyun oynadım,
Hopladım zıpladım,
Madımak bile topladım.
Çatılara çıktım,
Ağaçlara sonra.
Erik dalında uyumuşluğumda vardır;
Üzüm bağındaki içi oyuk kayada
Yüzüme güneş vurunca uyandığım da.
Civcivlerim büyüyüp
Kaçtıklarında kümesten,
Beni görüp peşime takılmalarıydı bazen,
Bazen de beni sırtında taşıyan
Köpeğimin boynuma sarılışıydı mutluluk.
Mutlu bir çocuktum ben.
Buğday kaynatan teyzelerin
Çağrısında kaldı aklım;
Biraz da abimin tahta kızağında,
Çeviremediğim çemberde,
Doya doya binemediğim bisiklette.
Sorsalar "çocukluk" nedir, diye;
Biraz ponponlu çoraplar,
Ama illede kırmızı papuçlarım derim,
İlle de kırmızı papuçlarım...
Mutlu bir çocuktum ben.
Oyuna doymayan,
Hem de kırmızı papuçlu.
Şerife Tekmen
Kayıt Tarihi : 27.5.2021 13:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
27.05.2021
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!