Kırmızı Örtü Şiiri - Mutlu Karaer

Hayat denen şu masada
Ağzına kadar doldurulmuş
Bir kadeh şaraptım,
Her bakan kendini görürdü
O zamanlar;
Kimisine günah,
Kimisine sevap,
Kimisine ölüm,
Kimisine hayat.

Her masadan kalkan
Döktü payını
Bembeyaz örtüye.
Döküldükçe kanadım,
Azaldıkça çoğaldım.
Yudumladıkça birileri
Saklandım.

Şimdi her bakanın göremeyeceği
Bir yerde
Kadehin dibindeyim
Ve sen ağzımda
Ruj izi bırakan kadın
Diyorsan ki;
Dökmem,kanatmam seni...
O zaman
Günahımla,sevabımla,
Ölümümle,hayatımla,
Yaşam denen
Şu kırmızı örtülü masada,
İşte seninim.

(06,10,2004)