Elimde kalemim avcumda çiçek
Toprağa gömdüğüm umuttu gelecek
Bedenim düştükçe düşleyeceğim
Düşümde ben,
Rüzgarda savrulan kelebek
Tutunduğum dal yok
Eller karanlıkta yardım bekler
Gözler aydınlığa kapalı
Umut, söndü bir mumun eriyen son damlasında.
Şimdi sadece vicdanına seslendiğim katiller var ortalıkta.
Onlarda ruhunu satılığa çıkartmış cesetler
Sokakta çığlık çığlığa kefenli bebekler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!