Kırmızı Kazak Şiiri - Mina Özge Akyüz

Kırmızı kazak
Kime yakışırdı ki bu kadar
İnci bir gülüş konardı
Asık suratına
Işıldardı gamzeleri
Kırmızı kazağını çok severdi
Bende onu
Yürüyüşünü, hokka burnunu
İnce uzun parmakları
Değdiğinde gitarının tellerine
Büyülerdi
Piyanonun tuşlarında dans eder
İçin için derinlerime işlerdi
Kırmızı kazak
Başka kime yakışırdı ki bu kadar
Geceleri onun sesinde yatar
Sabahları ona uyanırdım
Elimde bir bardak
Dinlerdim tahta evin tabanından
Hayrandım, aşktım ona ben
O bana bir yıldız
Yanına sokulmaya korktuğum
Nefesinde boğulduğum
Yok olduğum
Kırmızı kazak
Kime yakıştı ki bu kadar
En çocuk, en saf, en temizdi kalbim
Onu kır bahçelerime yerleştirdim
Dokunmak istedim
Ona uzandıkça yandım
O diyen bir sesim müzede
Notalarıma tutundu salınıyor
Kırmızı kazak
Bir ona çok yakıştı
Bir de ona bakan gözlerime...
(Mina Özge Akyüz)