Kırmızı Karanfilin Aşkı (5)

ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam)

Doğum tarihi: 29 Ekim 1943

Ölüm tarihi: 15 Ekim 1986

“ Eyvah! … ne yer, ne yar kaldı,
Gönlüm dolu ah-u zar kaldı ”
Abdülhak Hamit Tarhan

Güzel kızın kabrine
Bütün güzel melekler
Dolup dolup taşmıştı,
Güzel kızın sevinci
Mezarından aşmıştı…
Karanfil yanında
Bitevi yatıyordu
Güzel kızın aşkına
Elemler katıyordu…

“Ey yar, şu nevbahar sensin;
Ben anlıyorum ki, yar sensin.”
Abdülhak Hamit Tarhan

Aydınlanan mezarın
Uhrevi yaşantısı
Can verirken ruhlara
Karanfil dile geldi.
“ Ey derin bir sevdanın
Esir olmuş yolcusu!
Ey aşk için yaşayan!
Iztırabın kaygısı
Bak dinmiyor kalbinde…
Sevenler sevilmeden
Aşklar ıztırap olur,
Ayrılar kavuşmazsa
Yürekler harap olur…
“Her yaşanan ilahi
Aşkın sonu var mıdır? “
Diye sorma kendine
Çünkü aşk karşılıklı
İki ayna gibidir;
Arasına girenler
Kendini sonsuz görür…
Dün bir çiçektim ama
Bu gün selviliklerin
Kucaklarına doldum
Aşkım yitirdi beni
Ben aşkım için soldum
Aşkım bitirdi beni…”

“Rab bana ıztırap lazım
Her şeyde bir inkılab lazım “
Abdülhak Hamit Tarhan

Karanfilin gözleri
Dolacak gibi oldu
Kırmızı yaprakları
Solacak gibi oldu…
“Her kim derdi ki bana
Bırak giden sevgiyi
Sen yalnız bir çiçeksin!
Geçenler unutulup
Hatıralar geriden
Yaşama sevinçleri
Getirirlerken bana
Kim diyebilirdi ki
“O güzel kızın aşkı
Yakışmıyor hiç sana …”

“ Ettikçe dizinde takbil
Şair de çocuktur ey kızım, bil.! “
Abdülhak Hamit Tarhan

Aşk biz fanilere bir
Alev gibi, kor gibi
Yakıp geçer kalpleri
İnsan yok olur gibi…
Sevda bir çılgınlıkmış
Aldanıp esir olduk
Aldanmayan kim kaldı?
Tatlı bir yorgunlukmuş
Yorulmayan kim kaldı?
Rüzgar her an esti mi
Aşkımı hatırlarım
Bu aşkta yüreğimi
Hasretlerle dağlarım…
Kalemimle aşkımı
Kağıtta satırlarım…

“ Ya Rab, öleyim mi neyleyim ben?
Ayrı yaşayım mı sevdiğimden? “
Abdülhak Hamit Tarhan

Şimdi o güzel kızın
Yaşadığı yer nerde?
Nerde onunla benim
İlahi söyleyen aşkımızın
Türküler söylediği
Mevsimler nerde?

“Bilmem ki niçin görünmüyorsun?
Hüsnünle neden bürünmüyorsun? “
Abdülhak Hamit Tarhan

Güzel kız; eğer bir gün
Kırmızı karanfilin
Aşkını tüm okursan,
Mısralarında duran
Gizli muamma olmuş
Aşkımızı görürsün.
Eğer beni yalnızlık
Alemine salmadan
Koşarak gelirsen de
Yüzümü güldürürsün…

Muhip Erdener SOYDAN
26 Ağustos 1963 Ankara