Kırmızı Karanfil Şiiri - Fidan Bulut

Çektim ellerimi sevda güllerinden.
Ayırdım gözkapaklarımı
Masum düşlerimden.
Gömdüm umutları
Bakir yüreğimin yanına
Yıllar sonra son kez daha...........

Martıları hiç izlememiştim
Gariptir mehtabı da.
Ne çıkar
Çiçek kokularını yok sayıp;
Renklere gözümü yumsam...
Güneşle geceye de
Mesafe koydum mu tamamdır.

Dudağımın incesinde
Bir tebessüm olmasa ne çıkar?
Şart mı sıcak,kokulu
Bir simiti paylaşmak...
Zaten hakkıyla bölüşemedim ki hiç.

Kaç simit yarımı kuruyup,
Üşüdü ellerim gibi.
Kaç çift ayakkabım güldü halime
Koştukça olursuz sevgiler peşinde
Kaç kalem tükettim asılsız sevgilerde....

Artık aynaya kendim için bakacağım,
Parkın bankına,
İki kişilik yayılacak;
Son susamına kadar yiyeceğim simitimi.

Ve bir kırmızı karanfil alıp;
Ödüllendireceğim,
Kimsenin onun sevdiği gibi
Sevemediği sadık bakir yüreğimi