Kırmızı Kalem Şiiri - Tahir Sadi

Kırmızı kalem boşluğunda başladı önemler
Simsiyah bir sayfa doldurdum kendime
Tövbesiz, pişman olunmamış bir kuş bekâreti üzerimde
Ekmeğe düşkündür köy evleri
Çocukların heves yerlerinde gofret kokusu asla uyumaz
Tarla görmemiş sağlıklı beslenen fahişeler tanıdım
Tınlamaz çoban köpeklerini aç kurtlar
Satılık bulut var gözlerimle devrederim, üstelik yağmursuz
Korkaklık sokaklarda dolaşmıyor
Yıldızlar görmez kederleri ve kadehler parlamaz
İçi boş şişeler derin değildir, yanlış bilinen sarhoş masalı
Al bir sövgü fırlat paran varsa martılara sevabına simit
Çay demlemesini bilenleri severim tavşanlar hür yaşarlar
Melekler yorulur mu şeytanları kovmaktan
Sinek balatı peynir tabaklarında,
Gece yarılarında işitilmez eşkıyaların can çekişi
Dicle ve kan yorgun bir gece
Salkımları saklıyorum, şarap kokuyor içim
Bir defa uyandığımda ben olmayayım
Mecbur değilim sevap işlemeye, her yer müsait günaha
Ardınca çok söylenilir ölenler hep iyi gibisince
Hayırlı bir yalan söylemek için pişman olmalı insan
Kadeh dediğin koskoca bir hiç, tutan elimde saklı tılsım