Kırmızı İzler Şiiri - Emrah Bekci 2

Bir köhne kadit parçası, bir çehrei menbus,
Zulmetler içinde mütereddit, mütelâşi,
Daim mütefikkir görünen, kendime mahsus
Efkârı sakimane ile âleme karşı

Ateş saçarak etmede her gün bizi tehdit,
Âmali harisanesini eyledi tezyit...
Gördükçe bu mezlumlarını, sinesi mağrur,
Tırnakları aileler kalbine saplar;

Mağdurlarının her biri bir kûşede ağlar,
Katlandı vatan görmeğe evlâdını makbur...
Birçoklarımız mahpes ü menfada süründük,
Ey gazii mecruh-i vega dideye döndük.

Ey kanlı eliyle vatan âmaline bail,
ey enmilei sürbu cinayata delâil
Teşkil eden ey köhne kadit, katili efkâr,
Ey katili şübbanı vatan, katili ahrar,

Ey varlığı bir millet için bâdii zillet,
Ey çehresi ifrite veren dehşeti vahşet,
Zindanları, menfaları, mahpesleri doldur,
Her girdiğin evlerde durur kırmızı izler..

Kâbusî hiyanetle vatan can çekişirken
Âtimizi dendanı barisin kemirirken
Bir gün Rumeli dağları envara boyandı;
Hürriyetin enfası ile herkes uyandı. (*)

(*) 24 Teşrinievvel (Ekim) 1324’te [7 Kasım1908] Şanlı Ordu gazetesinde yayımlanan “Kadidi İstibdat yahut Kırmızı İzler”, “Kılıç ve kalem sahibi şair Mustafa Kemal"