Bazen ne düşünmek ne de zamana bırakmaktır çözüm...
Yapabileceğin tek şey elinin tersiyle silmeye çalıştığın gözyaşlarına izin vermektir.
Sen önündeki tüm yolların kapalı olduğunu düşünürken,
Gözyaşları her zaman bulur gidecek bir yol kendine.
Çünkü hiçbir kavşakta bekleyip düşünmez, sadece ilerlerler.
Belki de bu yüzden içimizdeki yaraları iyileştiremese de,
Her zaman bir ferahlık bırakır içimizde gözyaşları.
Oysa biz...
Biz hep o kavşaklarda bekleyenler olduk,
Kendi koyduğumuz trafik ışıkları yüzünden.
Hep kırmızı ışık yandı ve biz durduk.
Yeşil yandığındaysa
Işıklardan çok daha uzaktaydı gözlerimiz.
Göremedik...
Biz durduk,
Çünkü kırmızı ışık yanıyordu...
(21 Haziran 2005)
Mine EkinciKayıt Tarihi : 28.1.2007 14:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mine Ekinci](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/28/kirmizi-isik-4.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)