Kırmızı ışık Şiiri - Vahide Kalkan

İnsan her gün denizi gözlerde deniz onun ilgisini çekmez mi?
Hele o mavi otlak üzerinde yol alan gemiler
Yıldızların ipil ipil denize vurduğu gecelerde gemiler yıldızlar içinde kayıp gitmişler.
Kalbimin ahvali böyleyken yollara düştüm.
Hıçkıra hıçkıra ağlayarak hem.
Yanımdan tırlar ,otobüsler süratle geçse de umurumda değildi .
Yeter! sussun tüm şehir
Sussun ! artık içimdeki çığlık diye sitem dolu cümlelerle fırladım trafiğin tam orta yerine
Oysa herkes bana yol vermeye hazırdı çoktan.
Şehir sukut içinde ve kırmızı
Ölü bir sessizlikle bana yol vermeye hazır.
Dinlemeye de.
Tam içimi döktüm ve tüm şehir beni dinledi .
Sen duymasan ne çıkar?
Derken
Zaten etrafta yeşillendi.
Şehir eski hengamesine bir de korna seslerini siren seslerini ekleyerek aceleci bir şekilde çekil önümden der gibi göz kırpıyordu yeşil trafik lambası eşliğinde.