Suya küs nehir bile coştu
Avaz avaz bağırıp söyleyemediklerini
Göstermeye başladı tam karşımda,
O nehir bu yağmurla dahi dolmaz
Benim içim ondan farklı olmaz
Cansız ve boş kalırım zannederdim
Nehir doldu ocak başında
bense hala boş ve soluğum.
Kalp kapaklarımı açsam
Çaresizlik, kararsız noktalar,
Ağıt yanmalar fışkıracak gibi
Papatya falında yolunmuş yapraklar
Yalnızlığın tortulaşmış artıkları
Gidişte izi kalmış coşkuların ismi
Bana verdiğin fincanın kırık parçaları
dökülecek, ters düz ettiğinde.
Kalbi kapatıp nehrin dibine bırakmak,
Sular çekilince alıp içine bakmak,
Kırmızı bir inci bulmak isterdim.
Kurumuş damarları yerine koyar,
inciyi sana hediye ederdim
Eğer kabul edersen, özünde saklı
'Beni unutma' işlemesini sonsuza göm...
Kayıt Tarihi : 10.5.2005 18:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!