Kırmızı Hüzün Şiiri - Dilek Esirti

Bir avuç fıstık,
Bir kadeh kan kırmızı..
Uzaktan geçen bir gemi,
Kıyıya vuran dalgalar...
Batmaya hazırlanan gün,
Bir yalnızlık dolusu hüzün...
Dudağım mayhoş,
Dilimde kekremsi bir tat..
Bu olsa gerek hüznün tadı..
Uzaklarda..çok uzaklarda
Çalıntı bir mutluluk,
Kırpıntı zamanların...
Esmer...koyu esmer rengi
Yarınların....
Ben şu an yaşarken en kuytusunu yalnızlığımın,
Uzaklarda bir yerlerde
Kim bilir kaç kişi..
Tam ortasında bir panayırın...
Kim bilir kaç palyaço
Güldürüyor etrafındakileri
Kan ağlarken içi...
Kim bilir kaç fahişe
Rol yapıyor velinimetine: ''aşkım''diye...
Kim bilir kaç kişinin çürüyor bir yerlerde
Çırılçıplak cesedi...
Kim bilir kaç ruh göç ediyor öteye
Kim bilir kaç yeni umut gülümsüyor geleceğe..
Ne çılgın bir döngü..
Ve de kısır...
..........
........
Rüzgar...
Saçlarımı savuran,
Yüzümü yalayan rüzgar...
Serinletebilir mi yanaklarımdaki kırmızının rengini..
Her yudumda içime düşen ateşi...
Al işte...
Gün batımı kırmızısı da eklendi buna şimdi..
Yer,gök,deniz,dağlar kan kırmızı
İçim,dışım,yanaklarım
Hatta gözlerimin akı...
..........
.........
Kırmızı.....
Ateşin rengi...
Kırmızı......
Aşkın rengi...
Kırmızı...
Sıcaklığın rengi...
Kırmızı.....
Şarabın rengi...
............
Ve benim hüzünlerimin.....

08.06.2010
(17.51)
Mermerli Restaurant