Mehmet Akif Şenel - Kırmızı halı (mektup ...

Ne kadar masum özlenmişi eskiden gelenin.
Yaşanmamış bir hayatın sürülmemişliği gibi ham bir topraktım
ona bakarken. Gözlerinde saklanmış hüznünde üzüldüm.
Yakışmıyordu hüzün, belki de yakışıyordu her şeyde olduğu gibi.
Ama hüznün kabalığının ona dokunmasına dayanamamıştım.
Kalabalık aklının kenarına sığınmış kimsesiz gibi baktım uzunca.
Ne kadar da güzeldi. Nerdeyse unutmuştum.