Kırmızı Güller Şiiri - Ferda Çalışkan

Kırmızı güller,
Ne güzeldir kırmızı güller…
Dışım saçar sevinince,
İçim açar sevince,
Hele bir de sevilince,
Her yanım kırmızı güller…
Baharın sonunu saklarım onlardan,
Saklarım ki solmasınlar
Aşkın öbür adıdır kırmızı güller
Bin mevsim yaşatır aşkı,
Bir kitabın arasında,
Eski bir defter kenarında,
Sevda kokan bir sandıkta,
Gözyaşıyla ıslanmış bir fotoğrafta…
Sevginin soyadıdır kırmızı güller…
Bir hatır gibi kokar
Bir hatıra gibi yakar
Bir gönül gibi yaşar
Bir ömür gibi solar
Ah kırmızı güller…
Ömürden dünler gibi dökülür yaprak yaprak
Allandığına sevinir ölüm denen toprak
İnsan kırmızı gülü bebek gibi koklar
Sonra gider sancılanan yüreğini yoklar
Bir de bakmış saplanmış nice aştan oklar
Güler güle zira ruhundaki boşluklar artık yoklar
Bilemez aşkı ;
Defterinin satırında,
Ruhunun hatırında kırmızı gül saklamayanlar,
Gururunu sevdasıyla aklamayanlar,
Kırmızı gülle taçlanan bir sevdaya ayrılığı yasaklamayanlar…
Bilemez aşkı;
Yüreğinde taşımayan kırmızı gül izlerini
Aşamayan sevdanın zifiri dehlizlerini
Silkelemeyen gözünden düşenin dizlerini
Ne özeldir kırmızı güller…
Verilmez öyle herkese;
Aşkı solunda yanmayana
Yüreği gül rengine boyanmayana
Sevdası ta yüreğine dayanmayana
Ruhu sevdasına dayanmayana
Kırmızı güller,
Dilimdedir,içimdedir ;
Solsa yanarım bu kırmızı güller
Olsa her yanım kırmızı güller…

FERDA ÇALIŞKAN