Kırmızı Güller Şiiri - Neslihan Kösoğlu

KIRMIZI GÜLLER
Uzun zaman oldu içimdeki hasret büyüyeli
Şimdi kırmızı bir gül gibi hasret yetiştiriyorum yokluğunda
Her gül yaprağına seni kazıyorum...
Tenini tanıyor her yaprak...

Bu kaçıncı bilmiyorum
Her vapur kalkışında sana gelecek diye;
Hasretimden bir buket yapıp seni ısmarlıyorum
Vapur her seferinden eli boş dönüyor
Hiçbir dalgada bulamıyorum seni
Oysa her köpükte sen vardın
Sesinin her tonu denizde gizliydi
Bütün seslerini çalmışlar şimdi...

Yıldızlardan damlamak geçerdi içimden
Bir deli rüzgârda kaybolmak...
En kötü kâbusumdu ellerini arayıp bulamamak...

Bir feryat bıraktın denizde
Denizi her dinlediğimde yüzüme çarpıyor sessiz çığlığın
İstanbul ışıklarını söndürüyor şu vakitte
Yağmur kokuyor ellerim...

Bir özlem büyüttüm gidişinden sonra
Gelişinle paylaşacağım...
Türküleri ağıt ağıt yakıp yüreğine okuyacağım
Belki hiçbir anlamı kalmayacak gidişinin, gelişinin umuduyla yaşarken...
Döndüğünde hiçbir bulut toparlayamayacak gidişinle dağılan yüreğimi
Gittiğinde hiçbir yağmur ağlamayacak üzerime
Hiçbir gece bulaşmayacak bana
Sabahlar üzerime doğmayacak ardından...

Giderken bana bıraktığın yokluğunu hiç düşünmedin
Dönüşünde ya bulamazsa gözlerin yüreğimi...
Hangi soluğu katarım yaşamıma?
Olmadığın bir yaşamı doldurduğun bir yürekle nasıl yaşarım?

Günden güne yangınım büyüyor
Bende buluyorum aradığın kayıpları
Sevdikçe umutsuzluğum artıyor
Her saniye kör kuyuları dolduruyorum geride bıraktığın umutlarımla...
Kuyular taşıyamıyor artık...

Kalışın çoğaltır yıldızlarımı
Gidişin güllerimi ağlatır
Kimse duymaz yüreğimdeki feryadı
Bazen ruhum çekilir
Kimse anlamaz sana akışımı...

Bu gece sana uyudum gelişinle uyanmak için...
Sabahımda bulamadım seni
Uyanmadım..
Sensiz,gece bana bu güneş
Gelişinin anlamıyla bir köşede uyuyup kaldım
Aslında sen hiç yaşamadın
Kırmızı güllerimi seninle suladım...