Kırmızı gül Şiiri - Eyüp İmad Nar

Bir gül misali çürümeye terkedilmiş,
Kim anlayabilir ki yaprağın yalnızlığını.
Güle ve rengine güzellik kattığını,
Samimiyetsiz kişi, yüzünde belirlemiş.

Parmaklarda dolanan utanç teri,
Yeşilliğin kokusunda patlayan heyecan,
Damarların akışında hızlanan kan,
Bu an'lar hiç olmadığı kadar çok seri.

Kavuşmanın açlığını yaşayan güller,
Yarım kalan hayallerin başında açılır,
Şiddetli Rüzgarın pençesinde saçılır,
Son kez, son kez naâşın yüzünü eller.