Kırmızı Gül Şiiri - Salih Şanlı

Gülistâna taht kurmuş şems-haşem kırmızı gül
Fermân yağdırır halka kor hatem kırmızı gül

Lâ'li, yâkûtu, elması, yalınkılıç mahfûz
Zümrüd köşkünde kurdurmuş harem kırmızı gül

Zümrüd yapraklarıyla saray hayali gerçek
Yeşil kubbe üzre essah alem kırmızı gül

Sevdâlı yanağıyla zülfünü görse güler:
Lâleyle sümbül yarışta, hakem kırmızı gül

Cisminde asıl letâfeti, lezzeti onun
İsmine bakmaz, ha gonce, ha fem kırmızı gül

Lebin zülâlinden sermest olsa leb-teşneler
Zinhar olmaz böyle günâha zem kırmızı gül

Bülbül niyâz eder: "rengin soluk görünmesin
Kanımı akşamdan sabaha em kırmızı gül "

Gönül fermân dinlemez, dudak kalbin elçisi
Kim vurur ateşli bir âha gem kırmızı gül

Sevdâkâr ağlasa da kâr etmez gülmese yâr
Bir yaksa şu bahtı siyâha şem' kırmızı gül

"Kırmızı gül, kırmızı gül! " de inle sevdâlı
Tâ ki koysun cisme cân, rûha dem kırmızı gül

Kirpiğiyle yanağındaki şebnemden verir
Arza semâya, leyle suhba nem kırmızı gül

Gördün mü, gülşende sundun da gönle sevdâyı
Varlığıma erdi eyvâh adem kırmızı gül

Biri kâse görünür gönlüme biri bûse
Bıkmaz hem lâle ister daha hem kırmızı gül

Selâm olsun parlar yıldızlar içre güneşçe
Gülistâna taht kurmuş şems-haşem kırmızı gül

Göklerden rahmet yağarken son sözü söyler yâr
Fermân yağdırır halka kor hatem kırmızı gül