Kırmızı Gül Şiiri - Selahattin Bakır

Hep gül yüzünü görmüştüm senin
Gül kadar sevmiştim
Boş bakışlarında bile titrerdi içim
Kanardı yüreğim
Düşlerdim gecenin karanlığında
Isınırdım sıcacık ellerinde
Ten kokunu alırdım doyumsuzca
Sen olduğunda gözlerimde
Dinlemezdim şakıyan bülbülleri
Göremezdin derinliklerimde ki sevdayı
Göremezdin içimde ki yarayı
Sen küçük bir çocuktun bedenimde
Ulaşamadığım anlarımda
Arardım bir kelebeğin kanadında
Çölde yürürcesine
Gözlerim dolardı kum fırtınasıyla
Akan her gözyaşım kan olurdu yüreğimde
Uçsuz gökyüzü mavi deniz tükenirdi içimde
Bilirdim salacaksın kokunu
Bir gül bahçesinden de derin
İşlemişti içime boğuyordu hasretin
Bir gül diktim ıssızlıkların ötesinde
Yalnız senin kokunu yaysın diye
Ebedi solmayacak bir gül
Ona vereceğim hasretimi
Ona vereceğim yalnızlığımı
Ona vereceğim karanlık geceleri
Ve
Ona vereceğim kanayan kalbi
Rengi kırmızı olsun diye