Kırmızı Gül Şiiri - Kenan Aydın

Bir kız bırakmışım orda bir yerde:
Hayalimde sultan, masalımda kul.
Bambaşka bir mana gizli gözlerde,
İlk baharda ara, sonbaharda bul.

Bir aşk bırakmışım çok uzaklarda,
Bilmem neden yaş var şu yanaklarda?
Kayboluyorum ben kara aklarda,
Milyon kere yaklaş, binde bir sokul.

Bir gül bırakmışım, kimbilir nerde?
Akşamda mı yoksa, belki seherde?
Boynu bükük kalmış yaban ellerde.
Şimdi anlıyorum: Neymiş aşktan dul.

Bir saz yollamışsın senden hediye,
Nağmelerde seni bulayım diye.
Yalnızlıklardayım ben hâlâ niye?
İşte deniz, işte elimde çakıl.

Bir not yollamışsın sazla beraber,
Yırtıp da atmışım yazla beraber.
Oyalanıyorken nazla beraber
Anlayamamışım, yokmuştu akıl.

Pek, pek çok sevmişim bilmeden seni,
Bağışla sevgilim, anladım yeni.
Öyle özledim ki senin gülmeni,
Pişmanlıkla akar gözlerimden Nil.

Gel sarmaşık saçlım; gel, gel sevgilim.
Kalbim senin olsun; al, al sevgilim.
Duy haykırışımı güzel sevgilim,
Ötelerden gelip yaşlarımı sil.

Hayırdır inşallah, rüya görmüşüm.
Bir kara sevdayla ağlıyormuşum.
Herhalde kafamı fazla yormuşum.
Peki… Elimdeki bu kırmızı gül! ?