Kan Kırmızı Gonce Şiiri - Dilaver Öztürk

Yine bağbanın elinde
Kanlı elinde
Eli kanlı al kanlı ellerinde
Örseleniyor, törpüleniyor
Narince ince ince
Kıpkırmızı gonce

Yine bülbülün göğsünde
Kanlı, al kanlı göğsünde
Ateş kanatlı bülbül sesinde
Aşığın alev nefesinde
Günbegün solgunlaşıyor, parçalanıyor
Zalimce ince ince
Al kırmızı gonce

Bir acının izi
Asil kızıllığında
Bin yılın asaleti
Onurlu bakışında

Bir an boynun büküyor gonce
Bağbana isyankar
Bülbülden sitemli
Damla damla içine çürüyor
Kan kan içinden ağlıyor
Kana kana ölüme açıyor.

Ah gonce ah
Yine mi güzelliğinden habersiz
Yine mi bülbülle hadsiz
Bıraktın tüm dostlarını
Sahipsiz, takatsiz...

Bilmiyorsun o bağda en güzel aşı sensin
Bırak seni sevmeyen bağban ilelebet söylensin.

En güzel rengine büründün
En güzel kokularını süründün
Bir an bile düşünmeden
Bir an dostlarınla dertleşmeden
Gittin kimseyle helalleşmeden.

Yürüdün ölümün dört mevsim kucağına...