Kırmızı Gelincik Şiiri - Gülizar Söğütçü

Kurşun grisi oldu
Soluduğumuz hava
Etmediğimiz kalmadı tabiata
Bu gidişle
Ya yok olmak üzere
Ya var oluşunda
Patlamak üzere sabrından toprak ana

Birincisi kesindir
Sonunda yarınımız
İkincisi beyhude düş beslemek
Avuntusunda
Yeni bir dünya kurmak
Ancak rüyalarımızda

Nasıl oldu dal böyle büyüdü tutku
İstek denilen canavarın
Bitimsiz rezil çığlığında

Korktuk, korktukça kölesi olduk
Hırsımızın
Besledik ejderhayı kanımızla
Yenemeyince kendimizle yarışı
Her gün birer ikişer damla düştü
Kırmızı gelinciğin gözyaşı
Mezarımıza