Kırmızı Dolunay Şiiri - Yusuf Ekdemir

Uzak tuttum kendimi dünyaya
raflardan bir mesafe beğeniyorum
ona karşı
Jazz beni etkiliyor ne de olsa
etime diş geçiriyor
geçiriyor ve uyuşukluk
Güneş bir bahar akşamı
geceye direnme gücümü
daha da örseliyor
giderek daha da ödün veriyorum
giderek gecenin tüllerine sarınıp
giderek boynum tutuk belim bükük

Öyleyse diyorum
batanı ve doğanı sevemem
Damarlarımda ibrahimi
hissediyorum öyle sıcak
Ki kanım soğuktur benim

On bir kardeşim var
on bir yıldız
Kendime eşiklerinden yas boşanan
âmâ bir kulübe beğeniyorum
kahır çekiyorum boncukları
kırık bir tesbihle durmaksızın ağlamalıyım
Durmaksızın bu sızıya

Yürüyorum önümde kırmızı
çehresinden kan damlayan
alabildiğine kırmızı
Bir dolunay beraberinde
ve diyorum ki tüm içliliğimle
yine de
Ben batan ve doğan şeyleri
sevmemeliyim.