Kırmızı Çanta Şiiri - Sinan Aydoğan

Bugün çıngıraklı arkadaşın Ayfer geldi
Eline kırmızı bir çanta vermişsin
Onda kalan ne varsa
Hepsini içine koysun demişsin
Kahkahaların kalmış mavi koltukta,
Gözyaşların mor yastıkta..
Onları da koyayım mı çantaya.
Giderken boynun kopsun demiştin
Koptu kökünden..
Onu da ister misin?
Asuman ismi uzun diye Asu yazdırmıştım
Gümüş kaplamalı bilekliğine..
Bileğinin izi kalmış içinde
Onu da göndereyim mi geriye.

Hem bu çanta neden kırmızı anlamadım
Böyle vedasız gidişini,
Bu renge hiç yakıştıramadım.
Tavana astığın sardunyanın kokusu
Duruyor hala orada..
Hem sen ne anlarsın çiçek sevmekten
Onu neden bırakmadın ki burada.
Özlemek herkese ağır gelir kuzum
Çantaya özlemimi de koydum.
Hani bir kitap-kafe hayalimiz vardı
Bir tek ismini koymak kalmıştı
Ben turuncu kafe demiştim
Sen turuncu gemi..
Ta o zamandan belli etmişsin
Denizlerin ötesine gideceğini.

Sarıp sarmalayıp iyice,
Hayallerimi de koyuyorum çantaya
Dikkat et ezilmesinler sakın ola..!
Ha bir de unutmadan..
Doğum gününde aldığım kulaklıklar
Onlar da burada kalmışlar
Sağır sultanın duyduğu feryadımı
Duymaman için onlara ihtiyacın var.
Bahçe de erik ağacının yaprakları kalmış
Sallanman kalmış dallarında
Onları da yollayayım mı sana.
Hepsini sayamadım kusuruma bakma
Ama nasıl sığdırırım bilmiyorum
Onlarca hatırayla, binlerce vefasızlığı
Kırmızı bir çantaya!..