Kırmızı Çakıl Taşları Şiiri - İsmet Zeren

Kırmızıydı çakıl taşları
Sabahların sahilinde
Güneş donuk bakıyordu İstanbul'a
İstanbul....
Yorgun bakıyordu insanlara
İstanbul...
Benim İstanbul'um
İnsanlar...
Benim insanlarım
Güneş..
Gezegenimin dışında kıskanç
Kırmızı çakıl taşları attım güneşe
Yağmur taneleri kırmızıydı
İstanbul'un üstünde
Boğaz taşıverdi sessizce
Yalılar konuk etti tuzlu suları
Balıklar bayram yaptı koftiden
Gördüğüm rüyalara yordum mahpusluğu
İstanbul olmadıktan sonra
Sen olmadıkça..
Neye yarar özgürlük
Altın kafes misali
Dağların ardında
Mevsimler cehennem
Seneler kuyu
Ayrılık koyu
Dağların arkasında
Bir ömür boyu.....