Kırmızı Balon Şiiri - Samira Samiraninsiiri

KIRMIZI BALON
– bir çocuğun elinden göğe karışan hikâye –

Bir çocuk vardı,
elleri küçüktü,
ama hayalleri gökyüzünden büyüktü.
Bir kırmızı balonu vardı,
ipini bile sevmişti.
Kimi zaman kardeşi gibi konuşmuştu onunla,
kimi zaman sessizliğini ona bağlamıştı.

Sokağın ucunda rüzgârla yarışırdı,
balon göğe çekildikçe
çocuğun içi hafiflerdi.
Belki de o balonla birlikte
kendi acılarını da salardı semaya.
Babası bağırınca mesela,
ya da annesi sustuğunda çok uzun…
Çocuk konuşmaz,
balon uçar gibi yapardı.

Bir gün—
bir sokak başında
düğüm gevşedi.
İp elinden kaydı,
ve balon…
işte tam orada
özgürlükle kayıp arasındaki farkı öğrendi çocuk.

Gözleriyle yakaladı
balonun göğe karışan halini.
Bir şeyin çok güzel olmasının,
ona sonsuza dek sahip olacağın anlamına gelmediğini
ilk kez o gün anladı.
Ve ilk defa
ağlamadı.

Çünkü bazen
bir balon uçtuğunda
bir çocuk büyür.
Ve bazen
göğe karışan bir balon,
yerde kalan bir kalbin
en sessiz hikâyesidir.