Hışımla yataktan fırladım. Geç kalmıştım sınava. Alel, acele hazırlanıp otobüs durağına koşarak gittim. Nefes nefese kalmıştım.
Buz kesmişti ayaklarım. Otobüs gelmek bilmiyor derken; nihayet gelmişti.
Neyse sınava tam zamanında yetişmiştim.
İstanbul’da yaşamayı sevmiyordum. Karma karışık, aynı zamanda da çok soğuk bir kentti.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim