Kırmızı Atkı Şiiri - Emel Memetoğlu

Hep yolculuk etmeyi düşlediğim tren,
Rayları üzerinde beklerken huzuru
Geçse gitse de üzerimden,
Savrulsa rüzgarıyla ruhum.
Gökyüzünde sahipsiz,
Kırmızı bir atkı olsam,
Benden sakındığın.
Bedenine sarılsam.
Göklere çıkan
Sınırsız setlerine,
Asılsa kırmızı atkı,
Sımsıkı yapışsa.
Gözümü yumduğum yer,
Sınırını zorlasa,
Kırılmaz gururun,
Sarsılmaz onuruna,
Kırmızı bir atkı
Sessiz dolansa.
Sessiz, yorgun,
Yılgın, üzgün.
Belki sıcağıyla,
Eritir taştan yüreği.
Sonra kavuşmanın huzuruyla,
Teslim eder kendini.