Kırmızı Şiiri - Şair Hulya Deniz

Sen gittin ya sevgili
Gittiğin akşamdan beri
Ne mi yapıyorum?
Her akşam aynanın karşısına
Bir masa hazırlıyorum..
Güzel iki tane mum yakıyorum..
İki kadeh koyuyorum masaya,
Sonra gidip odama
Senin giyince çok beğendiğin,
Sana bakmaya doyamıyorum dediğin
O yakası açık kırmızı elbisemi giyiyorum..
Işıkları söndürüp masaya oturuyorum,
Kadehlere dolduruyorum içkiyi
Aynadan güzel bir kadın gülümsüyor bana..
Kadehimi önce sana,sonra bana
Sonra da ikimize kaldırıyorum sevgili..
Bu,akşamın kendini geceye teslim etmesiyle bitiyor..
Derken elime kızgın bir damla düşüyor..
Aynaya bakıyorum yavaşça..
O güzel kadın ağlıyor hıçkırarak..
Bakmaya doyamıyorum ona,tıpkı senin gibi..
Yarabbim bir kadın ağlarken
Nasıl bu kadar güzel olabilir..
Kırmızı bir kadına nasıl bu kadar yakışabilir..
Bir kez daha aşık oluyorum kendime,
Tıpkı senin gibi bir zamanlar..
Ve bir kez daha kızıyorum sana
Böylesine bir güzelliği bıraktığın için..
Gece kendini sabahın ışıklarına veriyor..
Ben ayağa kalkamıyacak kadar sarhoş,
Zorla yatağıma gidip uzanıyorum..
Gözlerim ağlamaktan yanıyor,
Kapatmaya korkuyorum onları sevgili
Çünkü rüyamda seni göreceğim,
İstemiyorum bunu zorla kalkıyorum..
Kırmızı elbisem omuzumdan düşüyor yere
Gündüzün çirkinliğini giyiyorum onun yerine..
Ve nefret ediyorum kendimden
Tıpkı senin gibi..