Sessizliğin uykusu boş oda...
Kapısı çok,
Kilitleri alnında dolaşan gölgeler...
Sağ ayağından gerisi yok!.
Güzden kalma nöbetler...
Bileklerine sarı ağrılar sarılmış,
Başı sonu aynı, kabusa uyanan.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta