Kırmızı... Şiiri - Susku Güz

Sessizliğin uykusu boş oda...
Kapısı çok,
Kilitleri alnında dolaşan gölgeler...
Sağ ayağından gerisi yok!.
Güzden kalma nöbetler...
Bileklerine sarı ağrılar sarılmış,
Başı sonu aynı, kabusa uyanan.
Seslendikçe,
kaybolan adında yitiriliyorum...
Ürkek bakıyor dün bugünlerde...
Kaçası var!,
Uzağa düşesi,
Gidesi,
Belkide dönmeyesi var!.
Var da var...
Düşsüzlüğüm var...
Düşmüşlüğüm,
Yaramda bir renk var.
Bir ayagı seken örümceğin, parmak iziydi kırmızı...
Lanetlenmiş gölgenin, çukurunda tanınan.
Susku, buruşuk kitabın arka kapısında imla.
Yamalı ellerine dolanan, sökük mazi,
Izdırabı, toy gülüşlerin entarisi
Giydirdim açık kalmış rüzgarı ,ahımla...
Sızmışım sonra,
penceresiz odanın, tam yüzümü örten kısmında,
Yasal olmayan acı, gerisi.
Yaramda bir rek..
Kapıları boş odalara açılan,
Virğül gibi kırmızılarım var.