Kırmızı Şiiri - Ahmet Yıldırımtepe

Bir sevda kölesiyim, omuzlamış dağları
Sırtımdaki yük ile aşıyorum çağları
Batmasın diye güneş batıda nöbetteyim
Ezelden geliyorum sonsuz bir ebetteyim
Zirveyse memleketin ırmağım terse akar
Hicretim sana benim yollarım sana çıkar
Sen camdan sarayların asil ve soylu kızı
Rengini esirgeme, görün bana Kırmızı

Cevabını ararım en zorlu bilmecenin
Küllerinden bir mabet inşa ettim gecenin
Karadan kaçmak için şafak karalıyorum
Gecenin siyahını yırtıp aralıyorum
Hasretin diken diken yüreğime batıyor
Ufka bakan gözlerim, yollarında yatıyor
Bekletme daha fazla, bırak cilveyi nazı
Onca yandığım yeter yakma gayrı Kırmızı

Yüreğimden kollara, ayrılıp akan da sen
Olmazsa olmazımsın, cana can katan da sen
Ninnin ile uyuyor beşikteki bebekler
Uğruna candan geçen, benden fatiha bekler
Hüznü damıtıyorum saçımın aklarından
Kızılı topluyorum göğün saçaklarından
Gülünce andırırsın parlayan bir yıldızı
Hilâlsiz yıldız m'olur söyle bana Kırmızı

Kalelerin burcunda hayalini kurarım
Kızılında kaybolur beyazını ararım
Sen ki ellerinde gül ulu komutanların
Sen kefeni olursun kefensiz yatanların
Rüzgarlarla yıkanıp dalga dalga gülesin
Senden uzakken dünya, bana zindan bilesin
Yat borusu çalsın da bitsin bu derin sızı
Ölünce tabutuma sarıl bari Kırmızı

AHMET YILDIRIMTEPE